Prawidłowa izolacja ścian – łączniki do fasad

Każdy właściciel domu czy budynku komercyjnego dąży do obniżenia kosztów ogrzewania. Jednym ze sposobów na wymierne oszczędności jest prawidłowa izolacja i ocieplenie ścian od zewnątrz. Właściwe funkcjonowanie systemu ociepleń zależy od jego poprawnej instalacji.

Jedną z podstawowych zasad, którymi powinni kierować się wykonawcy systemów jest unikanie mostków cieplnych, czyli przerw w izolacji. Nie da się ich wyeliminować zupełnie, można jednak spróbować ograniczyć ich liczbę, a co za tym idzie, utratę ciepła. Wystarczy starannie zaprojektować i zainstalować termoizolację.

Montaż płyt termoizolacyjnych

Montaż mechaniczny płyt izolacyjnych powinien odbywać się po ich wcześniejszym przyklejeniu, masą klejową lub klejowo-szpachlową, do mocowania płyt izolacyjnych. Klejenie to wymaga 24 godzinnej przerwy na wiązanie masy klejowej lub klejowo-szpachlowej. Następnie można przystąpić do mocowania łączników mechanicznych. Przy mocowaniu należy brać pod uwagę średnicę koszulki łącznika mechanicznego, której powinna odpowiadać średnica wiertła oraz rodzaj podłoża warunkujący stosowanie lub nie udaru w wiertarkach w trakcie wykonywania otworów. Jeśli chodzi o prace w niskich temperaturach, wykonywanie prac powinno odbywać się w temperaturze min. +5^oC.

Mocowanie łączników

• Po przyklejeniu płyt izolacyjnych masą klejową lub klejowo-szpachlową, z zachowaniem przerw technologicznych (24 godzin) należy przystąpić do mocowania łączników mechanicznych.
• Średnica wiertła dobierana jest do średnicy koszulki łącznika: 8 lub 10 mm. Do materiałów porowatych (gazobeton, ceramika poryzowana) oraz szczelinowych (pustaki ceramiczne o cienkich ściankach) nie zaleca się stosowania udaru podczas wiercenia.
• Głębokość wierconego otworu powinna być większa przynajmniej o 10 mm od ustalonej głębokości kotwienia, aby zostawić miejsce na ewentualne zwierciny.
• Po wywierceniu otworu należy umieścić w nim łącznik mechaniczny i wbić go lub wkręcić (w zależności od typu łącznika) tak, aby powierzchnia talerza licowała się z materiałem izolacyjnym.
• Nie należy stosować zużytych wierteł, zwłaszcza do materiałów twardych (beton, cegła pełna), utrudnia to, a czasem wręcz uniemożliwia zamocowanie łączników mechanicznych
• W przypadku tzw. wełny lamelowej należy zastosować talerze dociskowe M140.
• Ilość i rozmieszczenie łączników mechanicznych powinno odbywać się zgodnie ze schematami montażu odpowiednich dla poszczególnych przedziałów wysokości budynków.

Liczba i rozmieszczenie łączników

Liczba i rozstaw łączników jest jednym z najważniejszych parametrów decydujących o trwałości i bezpiecznej eksploatacji fasady. Na liczbę i rozmieszczenie mają wpływ:

• ciężar systemu ocieplenia budynku
• rodzaj materiału termoizolacyjnego (styropianu lub wełny mineralnej)
• wysokość ocieplanego budynku,
• strefa oddziaływania sił wiatrowych,
• wytrzymałość na wyrywanie pojedynczych łączników mechanicznych w poszczególnych rodzajach podłoża.

Zalety łączników do fasad firmy Koelner

Łącznik mechaniczny do izolacji z trzpieniem tworzywowym lub metalowym, posiada specjalną pierścieniową konstrukcję trzpienia zabezpieczającą przed samoczynnym wysuwaniem się łącznika na skutek drgań systemu ociepleń wywołanych działaniem sił ssących wiatru.

Najkrótsza strefa rozporu – 25 mm (głębokość wiercenia 35 mm).

Punktowa przenikalność cieplna na trzpieniu łącznika niweluje mostki termiczne do minimalnych wielkości pomijalnych w kalkulacjach wynoszących mniej niż 0,002 (W/m2K).

Stabilność kotwienia osiągnięta za sprawą:

• wysokiej sztywności talerza łącznika (nie mniejsza niż 0,6kN/1mm),

• zredukowanej rozciągliwości łącznika po zamocowaniu (nie większa niż 1mm kN/mm)

• redukcji przemieszczenia łącznika w trakcie jego eksploatacji (nie większa niż 0,1mm).

Jakość łącznika w aspekcie stabilności systemu

Większa elastyczność (rozciągliwość) łącznika lub jego niestabilność kotwienia powodują poważne osłabienie konstrukcji ocieplenia całej fasady, szczególnie  mas klejowych lub klejowo-szpachlowych, narażając jego struktury na drgania spowodowane działaniem sił ssących wiatru. Łączniki mechaniczne słabej jakości rozciągają się nawet powyżej 1 cm powodując przeniesienie drgań wprost na materiał izolacyjny i masy klejowe lub klejowo-szpachlowe. W efekcie występuje zwiększone ryzyko osłabienia i zniszczenia struktury mas klejowych lub klejowo-szpachlowych, przeniesienie mocowania fasady tylko na łączniki nie posiadające wiarygodnej odporności na siły ścinające i w efekcie ryzyko przesunięcia/zerwania ocieplenia fasady przy większych siłach ssących wiatru.

Na podstawie wieloletnich badań laboratoryjnych oraz praktyki stosowania łączników mechanicznych do fasad, firma Koelner w swoich zamocowaniach wypracowała odpowiedni kształt strefy kotwienia tak, aby uzyskać maksymalne wartości przenoszonych sił na podłoże. Dzięki stosowaniu tworzyw najwyższej jakości łączniki mechaniczne mają odpowiednią twardość. Obtrysk na trzpieniach metalowych zaprojektowano tak, aby redukował mostki termiczne. Otwory na talerzu łącznika pozwalają z powodzeniem zatopić go w masie klejowej lub klejowo-szpachlowej, bez zbyt dużej straty na sztywności talerza. Jednak, aby mocowane łączniki mechanicznego spełniały swoje zadanie tak, jak zostały do tego przeznaczone, należy ściśle przestrzegać zasad ich doboru i montażu, a także zasad użytkowania gotowej ocieplonej elewacji.